Öyle Bir Yerdeyim ki;

Ne övgüler, ne yergiler umurumda!

Sıradanlık, yalınlık, sadelik ,sevdiklerinle beraberlik, sağlık ,huzur ön planda.

Hırsların, kendini gösterme çabaların boş olduğu zamanları yaşıyoruz hep beraber.

Tabii ki yaşamak için standartlarımızı koruma çabası var.
Mutluluk, sağlıkla birlikte olursa güzel olduğunu anladık.

Para, mal, mülk Gerektiği kadar, sevdiklerimizle beraber olunca anlam kazandığını gördük.

Tabiat bozulunca iklimler değişince, doğal afetler çoğalınca, ne kadar önemli olduğunu gördük… mü .? Acaba ?

Öyle uyarılar geliyor Bunları anlayanlar,

farkındalıkları yaşayanlar algılayarak önlem alıyorlar, diğerleri boşa koyup gidiyor…

Hayat bütün hızıyla akıp gidiyor. Kayıp olarak değilde güzellikleri görmek önemli bunun hazzını önemini hissetmek, yani bardağın boş tarafına üzülmek değil dolu tarafın olduğuna şükretmek gerek.

Bunların hepsini bildiğimiz halde acı ile beslendiğimiz için kendimize üzülecek mutsuz edecekleri tercih ediyoruz.
Laf aramızda, mutlu olacak unsurlar da azaldı.

Umutlar yok oldukça kendimiz haricinde bulaşıcı virüs gibi çevremizde etkileniyor.

Bu yüzden ben şahsen çevremdeki kişileri çok eledim nerede mutsuzluk var uzak duruyorum gelebilecek her türlü virüslere karşı önlemi mi alıyorum görüşmemeyi seçiyorum ve şimdi daha rahatım .

Herkes başının çaresine baksın, kimseyi değiştirmek zorunda olmadığımın farkındayım.

Sosyallik boş beyinlerle birlikte olmak değil, az olsun öz olsun benim olsun, huzurlu olayım yeterli.
Küçülme zamanındayız…

Sevgiyle, saygı çerçevesinde kalma dileğiyle…
Emel Araz