Değerli okuyucularımız herkese dua ve se-

lamla yazıma başlıyorum.

Acıların, sıkıntıların, feryat, ve gözyaşların,

mutluluk ve sevincin yaşandığı bir dünya, ve

bir ülkede ağır basıyorsa, o dünya ve ülke ken-

dini, mutlu olan zümre diyarından saymasın.

Sürekli sosyal yaşantımızda karşımıza çı-

kan, biz bir ülkede hepimiz bir gemide yaşıyo-

ruz.Batarsak beraber, yükselirsek hep beraber

yükseliriz.Sözünü hep duyarız.

Ama maalesef bu temenni ve istekler sa-

dece ağzımızdan çıkmadan öteye gidemiyor.

Hep azınlığın iyimser durum tablosunu, ülke-

nin genelindeki kötü giden durum tablosuna,

endeksleyerek iyi bir kulvarda gittiğimizi zan-

ediyoruz.

Halbuki genelin iyi bir hayat standartını

yakalamayıp, acın toka, sefalet ve sıkıntılı ge-

çen yaşamların, şaşalı geçen yaşamlara gebe

kaldığı bir yaşama seyirci kalmak, acaba in-

sanlara ne kadar mutluluk verebilir?

Maalesef ateş düştüğü yeri yakar, sözünü

hatırlatarak, evet hepimiz bir gemide yaşıyo-

ruz. Ama lakin hep beraber büyümüyoruz.So-

runlarımızın ve sıkıntılarımızın derecesi, sosyal

hayatımızda, iyi geçen yaşamlara nispeten ağır

bastığı, bu yaşamlara iyileştirici bir niyete te-

kabul etmediği için bu söz sadece bir ironi ola-

rak kalıyor.

Evet değerli okuyucularımız: yazar Özde-

mir Asafın deyişiyle,bir ülke karanlıktır, bir so-

kağı sönükse.

Eğer bugün hizmetler toplumun sancılı, ve

arayış bekleyen insanların sorunlarını, çözmü-

yorsa, genel olarak refah seviyesini yükseltmi-

yorsa, sancılı geçen yaşamlardan ziyade mad-

diyatın doruklarına erimiş tebaya kurban eder-

se, o ülke halen karanlık demektir.

Sevgiler paylaştıkça büyür; dertler ve sı-

kıntılar paylaşıldıkça azalır.Bizler bu ülkede bir

bütünü tamamlayan birer parçalarıyız.Eğer na-

sıl ki bütünü birleştirmek için bir parça eksik se

bütün oluşmuyor sa, mutluluğun sesi, acının

sesinden baskın gelmiyorsada, biz gönüllerde

bir bütün olmalıyız.

Saygı ve sevgilerimle