Değerli okuyucularımız herkese dua ve

selamla yazıma başlıyorum.

Emek vermeden, bedel ödemeden, alın teri, ve

zorluk çekmeden bazı kazanımları, özelleştir-

me fiyaskosu adı altında talumar etmek, bugü-

nün ülke yönetiyorum diyen hükümet cenahın-

da cumhuriyetimizin bizlere bir emaneti olan

zenginliklerimizi, boca, ve buhar etmek kolay

olsa gerek.

Osmanlı Devleti’nin son dönemini iyi analiz

eden Cumhuriyet’in kurucu kadrosu,

politikalarının merkezine ekonomiyi

yerleştirmişlerdir. İzmir İktisat Kongresi’nin

açılış konuşmasında Atatürk; “Türk tarihi

incelenirse gerileme ve çöküntü nedenlerinin

iktisadi sorunlara bağlı olduğu görülür.

Kazanılmış zaferlerin ve uğranılmış

başarısızlıkların tümü iktisadi durumla

ilgilidir.”sözleriyle Türkiye Cumhuriyeti’nin

ekonomiye ne derece önem verdiğini ortaya

koymuştur. İlk ciddi hamlelerin iktisadi alanda

yapılacağı fikrini ortaya koyan Mustafa Kemal

ve kurucu kadro, memleketin iktisadına yeni

bir rota belirlemek adına iktisadi hayatın

aktörlerini, milli mücadele zaferinin

noktalandığı İzmir’de toplama kararı almıştır.

17 Şubat – 4 Mart 1923 tarihleri arasında

yapılan kongreye çiftçi, tüccar, sanayici ve işçi

delegelerinden oluşan 1135 kişi katılmıştır.

Zorlu ve meşekatli bir direnme ve mücade-

le sonucu, kurulan cumhuriyet, ve bu cumhu-

riyetle birlikte dallanıp budaklanan, sanayi ve

ekonomik kazanımlarımız, 18 yıllık iktidarda o-

lan AK PARTİ yönetimi tarafından, emeğe ve

cumhuriyetin bizlere olan emanetini hiçe saya-

rak, diğer partilerin tümünün, 2002 ye kadar ki

özelleştirme yüzdesi yüzde 8’ iken, 2002’den

günümüze kadar, yüzde 60- 65 lik bir özelleş-

tirmeyle cumhuriyet tarihinin en büyük kıyımını

yapmıştır.Kolay kolay, inşa edilmeyen kaza-

nımlarız, emeğe ve geleceğin teminatı olan,

yarınlarımızı da, bugün çektiğimiz sıkıntılara da

bir neden teşkil ettiğini söylesek umarım yanıl-

mış sayılmayız.

Bir Katarın bile kendi topraklarının yüzöl-

çümlerinin iki katı kadar Türkiye’den toprak sa-

hibi olması, ne kadar misakı milliye bağlı kaldı-

ğımızı, kazanımlarımızın yabancı ellere acıma-

dan, özelleştirme adı altında, devir edilerek,

Milli ekonomiye ve Atatürk devrimlerine bağlı

kaldığımızı,bu günkü yönetimin yanlış bir rota-

da ve yanlış bir politikayı sürdürdüğünü hepi-

mizin malumudur. Milli Mücadele sırasında

Hint Hilafet Komitesi, “Ankara ve İzmir Yardım

Fonu” adlı iki ayrı fon kurup Hindistan’da

Türkiye için yardım topladı. Gönüllüler seferber

oldu. Hint Müslümanları bu iş için özel bir

kostüm bile hazırladılar: Haki bir üniforma

üzerine yeşil bir cübbe, başlarda önünde ay

yıldızı olan Kuvayı Milliye kalpağı, kollarda ise

yine ay yıldızlı pazıbentler vardı. (1)

Hint Müslümanlarının fedakârlığı büyüktü: Öyle

ki, Müslüman kadınlar takılarını,

mücevherlerini, hatta gelinler çeyizlerini

yardım fonuna bağışladılar. Gandi de bu

yardım kampanyasına destek verdi. Ankara

Yardım Fonu’na sadece Hint Müslümanları

değil, Hindular da yardımda bulundu. Toplanan

para, Türk Bağımsızlık Savaşı’nın önderi

Atatürk’e gönderildi.

Değerli okuyucularımız, bugünkü cumhu-

riyetimizin kuruluş temelinde, hint müslüman-

larının katkısının yanında, müslüman olmayan

hinduların katkısını da görüyoruz.Bu cumhuri-

ti beraber kurduk.Fakat görüyoruz ki şimdi bu

cumhuriyeti kanımız, ve canımızla aldığımız bu

bu aziz vatanı, başkasına parselliyoruz.Hani

bir ayeti celilede kendisine yardım edene Al-

lahta yardım eder.Biz bu vatanın temeline ka-

nımız ve canımızı verdik.Bu gün canımızdan

can kopmaktadır.Vatan sevdası, menfaat ve

rant sevdasını geçmedikçe, biz milli devlet ol-

ma kimliklerimizide kaybedeceğiz.