Bu sabah üzgün ve garip bir hisle uyandım. Öyle ki herkes için çok önemli bir sabahtı, 30 Ekim sabahı, neden mi? Çünkü bir gün öncesi, Cumhuriyetimizin 100. yılını kutlayan sadece halk vardı sokaklarda. Samimi ve içten kutlayan ne bir brokrat ne bir üst düzeyden yönetici. Bizlere bir vatan bahşeden Atatürk’e söyleyin ne yaptınız teşekkür için. 100. yıl hatırasına bir anıt mı diktiniz, muzemi açtınız ne yaptınız gurur duyacak. Ben söyleyeyim, koca bir hiç. Bu nasıl bir utançtır bilir misiniz.
Kutlamaya bile gölge düşüren katliamları öne sürerek resepsiyon verilmeyen bir meclis. Oysa ki onun sayesinde hepiniz o koltuklarda, o makamlarda olan kişilersiniz. Koltuğum gider korkunuzdan ve makamım gider düşüncelerinizden untanmalısınız. Cesaret edip halkın içine inemediniz bile. Ama bu ülke halkla kuruldu ve halkla devam edecek, emin olun. Ha, dün gece sizlere halktan gelen o güzel tokatı aldınız mı acaba, diye sormak lazım. Halkla gelen cumhuriyet anca halkı korur, sizleri değil, bunu anladınız sanırım hepiniz.

Gulper Dağ Yılmaz