Bayramlar çocukluğumda çok heyecanlandığım mutlu olduğum sabahı zor ettiğim anları hatırlatır bana.
En çok dedemin evindeki bayramları hatırlıyorum annemin küçük teyzemle benim yeni Bayram kıyafetimizi diktiği, beğenerek hatta olması için ısrar ettiğim ayakkabılarımı başucuma koyduğumu uykusuzluk içinde geçen geceden sonra sabah tüm aile fertlerinin kahvaltıda buluşup ilk bayramlaşmaları .

Dedem nekadar Dominantsa anneanem bir okadar sessiz ,sakin biriydi duygularını gösteremezdi belkide ben öyle hatırlıyorum.

Özel bir gün olduğu o kadar belliydi ki bayramın herkes itinalı giyinmiş kıyafetleri ikramlarla misafirler beklemekteydi.

İlk teyzemler gelirdi Mustafa eniştemin ve kuzenlerimle gelişi beni çok sevindirdi çünkü kuzenlerimle oynama zamanı gelmiş demekti ayrıca eniştemden hediyesi alma zamanı hiç unutmazdı.

Önce yakın olanlar gelirdi anneanne dede evine biz yani annem ve ben babam bizden gittiğinden beri orada yaşamaktaydık yani aile fertlerine dahil olarak.

Bana yokluğunu hissettirmemek için herkesin çaba sarf edip hüzünleri gizli tutmaya çalışsalar da bir çocuğun ne kadar duyarlı olabileceğini hesaba hiç katamazdılar.

Ama işte çocukluk değil mi oyuna da dalabiliyorsun gülüp eğlenebiliyorsun da ama unutmuyorsun hiçbir zaman o eksikliği.

Bu yüzden bayramları pek sevmem o tuhaf olan eksik olan hissi hatırlarım.

Şimdilerde onların yaşanıp bittiğini
olması gereken buymuş demeyi öğrendim Bir de iyi ki yaşadım demeyi.

Her şeye rağmen babamın olmayışı haricinde çocukluğum güzel geçti.
yaz tatillerinde önce İstanbula Amcamlara giderdik orada da iki kuzenim vardı onlarda erkek diğerleri gibi bu yüzdendir hoyratlılığım dominant oluşum.

Onlarla maç yapmak daha çok erkek çocuklarının oynadıkları oyunları oynamak hoşuma giderdi tabiki büyüklerin bizim yaramazlığımızdan çektiklerini bilemem.

Bir süre sonra İstanbul’dan hep beraber Konya ereğli’sine giderdik halam ve eniştemlere orası bir başkaydı benim için güller ve envai çeşit meyvelerinin bulunduğu yanından ivriz çayının geçtiği müstakil Çok şirin bir evde yaşarlardı.

Halam çok düşkündü bana kaybedene kadar da hep böyle devam etti bana ikinci anne oldu hakkını hiçbir zaman ödeyemem kardeşinden kalan onu hatırlatan beni çok severdi çok özlüyorum onu da.

Her dediğim yapılırdı ama ne yapılıp yapılmayacağını da bilirdim çok Küçük yaşlarda olsam da.
Nede olsa genlerde subay kızı olmanın güveni var.

Düşünüyorum da şimdiki zamana bakıp çok güzel bir çocukluk yaşamışım eksikliklere rağmen iyi ki yaşamışım.

Teşekkür ediyorum tüm aileme
gidenler çok oldu ama tekamüllerini tamamladıklarını düşünüyorum.

Bilinmezlik konusunda inançlarımı yansıtmıyorum ama bir yerlerde olduklarına ve mutlu olduklarına düşünmek istiyorum Bu da beni rahatlatıyor.

Gelelim günümüzdeki Kurban bayramına herkesin gönlünce istediğince kutlamasını ve mutlu olmasını diliyorum. Anda kalın sonradan benim gibi anılara takılırsınız.
Sevgiyle kalın.

Emel Araz