Her ne kadar İşçi bayramı ilk kez 1856 yılında Avustralya da inşaat işçilerinin yoğun çalışma şartlarının değiştirmesi ve düzenlenmesi amacıyla iş bırakmasıyla gündeme gelmiş olsa da bugün bütün dünya da kutlanan çığ gibi büyümüş bir bayram haline gelmiştir.
16 milyondan fazla işçisiyle ülkemizde işçi hakları ve hakkını bulamaması her zaman can sıkıcı konulardan biri olmuştur. Hangi dönemde olursa olsun işçinin değil işverenin yanında olan zihniyetse hiç değişmemiştir. Sayıları 5 kişi de olsa çalışma şartlarının iyileştirilmesi için iş bırakmak, yürüyüş yapmak zorunda kalarak sesini duyurup hakkını aramak ise o hükümetin basiretsizliğini göstermekten öteye gidememektedir. Güçlü devletler işçisinin haklarını işverenden önce korumak, ve uygulatmakla yükümlüdür.
Ülkenin başındaki ülkeyi yönettiğini iddia eden ve ülkeyi yönetebildiğini zanneden zihniyetler yenilenip,çağdaş,insancıl ve bütünleyici düşünce tarzına sahip olmadıkları sürece bu kısır döngü devam edecektir. Ülkenizde açılmış ve işleyen fabrikaları zarar ediyor bahanesiyle kapatan zihniyetlerin , kapanan fabrikanın işçilerin haklarını korumak için bir şeyler yapacağına inanmak ütopik bir durum tabi…
Utanmadan sıkılmadan kapatılan fabrikaların yeniden açıldığı ve yerine yeni fabrikaların da yer aldığı , emekçinin alın terinin kıymetini bilen yönetimlerin olduğu bir Türkiye Cumhuriyetinin özlemini duyuyorum.
Bu hislerime katılan ve işçilerimizin hakları için bir araya gelip emek veren tüm sendikalara da teşekkür ediyorum. İşçilerimizin de onları savunan sendikacılarımızın da bu güzel ve anlamlı bayramlarını kutluyor. Haklarını aramak zorunda kaldıkları için değil sadece tüm ülke mutlu huzurlu ve refah içerinde oldukları için bayram kutladığımız günlerin gelmelerini temenni ediyorum..
Sevgiyle ve emeğinizin değerinin verildiği günlerde olun…
Süreyya Terzioğlu
Aile danışması /Sosyal Yaşam Terapisti