Bu dönemi unutmak mümkün mü? Beynimizde kazıdığımız kabus gibi geçen ve geçmekte olan bu dönemi kimsenin unutması mümkün değil düşünüyorum da nereden başlayacağımı bilemiyorum, bir virüsle başlamış gibi görünen terslikler aslında çok önceden kendine ele veriyordu gelmesi için ama Bizler bunu anlayabilecek durumda değildik.

Kendi dünyamızda ,kendi sularımızda yüzüp duruyorduk, ne zaman yasaklar başladı piyasadaki durumlar değişti ,işsizlikler çoğaldı yokluklar başladı kuyruklar oluşmaya fiyatların her gün artışı döviz  ve onunla birlikte faturaların yükselişi , gayrimenkullerde ki satışlar, kiraların artışı, bulunamayışı  bunu ve pahalılığı kullananlar ve kullanılmış olan bizler.

Herşeyin artmasıyla birbirini tetikileyen  zincirleme devam eden hayat şartları Hepimizin psikolojisini bozdu.

Psikiyatristlerin bile yardımcı olamayacağı durumlar haline getirdi herbirimizi.
Aslında onların ihtiyaçları olduğu  gerçek buna birebir yaşamıştım çünkü ihtiyaç duyduğum bir günde psikiyatrist beni dinledi tavsiyelerde bulundu ilacımı yazdı tam çıkmak üzereyken bana ne dedi biliyor musunuz vaktiniz varsa bir de beni dinler misiniz burada akşama kadar dinlemekten benim de psikolojim bozuldu bunu herkezden istemem size yakın buldum diye de belirtti.

Anlatmak istediğim buydu 7’den 70’e psikolojimiz bozuk dışarı çıkarken resmen gardımızı alıyoruz neyle karşılaşacağımızı bilmeden bu yaşam hepimizi  fazlasıyla yordu çunkü.

Maskelerini takip hayata uyum sağlamaya çalışan insanlar haline geldik Kimse kimsenin iç yüzünü bilemiyor ne niyette olduğunu, doğruluğunu dürüstlüğüne inanmak için epey efor kaybediyoruz karşımızdakini tanımak için.

Eskiden bir heves olurdu içimizde Umut belirirdi heyecanlanırdık bahar ayı geldiğinde, şimdi bu hevesleri hiç kimsede göremiyorum, kendim dahil.
Karamsarlık yüklemiyorum kimselere olanı söylüyorum, olanı kabul etmelerini tercihlerine yaparken bir kere değil epey düşünmelerini sadece kendilerinin değil çocuklarına sevdiklerine duymaları gereken sorumluluklarından dolayı daha dikkatli olmalarını öneriyorum sadece.

Yaşamda hepimizin sorumlulukları var Önce kendi içimizde sonra çevremizde ve de onların çevrelerinde duyurmak zorunda olduğumuz gerçekler var kaçma yalım.

Bu bir İsyan başkaldırış değil sadece hak aramak ve arkasında durmak Hani bir söz vardır Tok açın halinden anlamaz Çok doğru bir söz Bu zaman için sanki uyarlanmış anlatana kadar anlamalarını sağlayana kadar herkes üzerine düşeni yapmalı diyorum.

Kimsenin umudunu yitirmeden üzerine düşen her neyse duyarlı olarak yerine getirmesini bu ülkenin kolaylıkla kazanılmadığının bilincinde olarak inancını kaybetmeden varolmanın yollarını bulmamız gerektiğine inananlardanım. Ya sizler??
Sevgiyle kalın.

1. Emel Araz