Selam sevgili okurlarım değerli dostlarım Ramazan ayı bilmiyorum sizede geçmişi hatırlatıyormu…?
Ben her Ramazan ayı vardığında hüzünleniyorum içim bir buruk oluyor. Çocukluğum da o şekilde güzeldi ki Ramazan ayı bir başka güzeldi sanki ailenin her ferdinin oruç tutması iftar saati ezan sesini özenle hazırlanmış sofrada beklemek akşama kadar iftarda ne yiyeceğimizin hayalini oluşturmak eğer misafirimiz varsa misafire hususi hazırlanan iftar yemeklerinin kokusu bile ayrı güzeldi sanıyorum.Akşam camiye giderdik namaz kılar yakarış ederdik teravih namazları bir başka güzeldi.
Kalabalık ailede hayata devam etmenin da etkisi fazlaca büyüktü sanırım o yıllarda sahura birlikte kalkıp sobamıza yine odun atmak çayımızı demlemek sahur yiyeceklerimizi el birliğiyle hazırlamak sabah ezanı okunana kadar beklemek ne güzeldi o sahurlar ne hurmamız zeytinimiz ne etli yemeğimiz ne tatlımız ne de meyvemiz eksik olmazdı soframızdan .Hatırlıyorum annem pazara çıkardı alışveriş fileleri o şekilde ağır olurduki taşımak için epey bir zorlanırdı eve getirebilmek için herşey bol ve ucuzdu . Pazartesi pazarından aldığımız sebzeler kalabalık olmamıza karşın bize cuma pazarına kadar kucak kucak yeterdi.
Birde mahallemizin davulcusu vardı bizi sahura uyandıran doğaçlama maniler söyleyerek o davulu öyleki güzel çalardı ki bizler davulun sesiyle sahura uyanırdık davulcunun yüzünü hiç görmememe rağmen davulcumuzu seviyordum birgün davulcumuz gelmedi annem bizi sahura uyandırdı yüzünü görmediğim ama fazlaca sevdiğim davulcumuzu sordum anneme
Annem: Davulcuyu öldürmüşler biri bıçaklayarak öldürmüş dedi.Cok üzülmüştüm meğer davulcunun dediği manilerden rahatsız olan biri adamı öldürmüş .İşte sırf bu nedenle ben çocukluğumda heyecanla beklediğim bayramların bile keyfini yaşayamam hüzünlenirim hep öldürülen davulcumuz aklıma gelir onun için yas tutarım onun için üzülürüm onun için kara bayramımdır benim Ramazan bayramları bayram olmasın isterim sanki o fazlaca sevdiğim davulcumuz geri gelecekmiş benzer biçimde.