Sevgili dostlar merhaba;

Bugün yine trajedik, güncel Bir konuya değinmek istiyorum üzerinde ciddi olarak düşünülmesi gerektiğine inandığım için siz okurlarımın görüş ve eleştirisine sunuyorum.

Şöyle ki:
Anne baba baskısı ile evlenmek zorunda kalan.
Çocuk kadınlar..
Ne çocuk,
Ne kadın,
Ne de anne olamadılar.
Bir çoğu..
Küçük yaşta anne oldular.
Vee…
Çocukları ile çocukluklarını yaşadılar.
Her şeyi yarım yaşayarak
bütünleşemediler.
Hayatın gerçek yüzü ile..
Anne miydiler..
Çocukmuydular..
Bilemediler…
Çocuk olup çocukluğunu yaşayamadılar. Çocukça oyunlar oynaynamadılar.
Bu tadı alamadan.
Çocuk gelin.
Çocuk anne oldular.

Kadınlığa hızla geçmenin şaşkınlığı ile evlendirildiği kişiyi hiç tanımadan sevmeden evlenmenin şokunu yaşayarak baskı ile gelenenek görenekler ile istemeden.
Evlendirildiler çocuklukkarını yaşatmadılar. Aile baskısı ile kadınlığa zorla geçiş yaptırıldılar.

Çocuklarını küçük yaşda evlenmeye zorlayan.
Anne babalar..
Bu çocuk kadınlarda ..
Nasıl bir tramvaya neden oldular..
Farkında bile varamadılar..
Çabuk alışmak mecburiyetindedir bu geçişleri çünkü .
Sırada anne olmak vardır.

Çocuk olamadan anne olabilme duygusu yaşayamayanlar için ne kadar uzak bir ihtimal değilmi..?

Hatta madem evlenmeseydi diyenler de olacaktır.
Peki ama o çocuğa fikri soruldumu.?
Evlenmek istermisin denmedi bile..
Çocuk kadınlara..
Ailesinin isteği ile çoğu başlık parasıyla satıldılar.
Kim bilir kaç paraya..
Çocuk kadınlara kocası baksın mantığı ile hayatı kararan..
Çocuk kadınlar.
Sonraları ne oluyor..
Biliyormusunuz..
kimi çocuk kadınlar..
Kendini kadın olarak hissetmeye başladığı anda ki burada zincirler boşalmakta.
Genelde sosyal medyada gelişmekte bu durum yalnızlığıyla, çaresizliğiyle,
ötelenmişliğinle ilk ilgi alaka gördüğü kişi de aşkı sevgiyi ilgiyi bulduğunu zannettiğinde.
Esas:
Çıkmaza o zaman giriyor..
Arkasında bıraktıkları ise sevmediği bir eş yaşayamadığı çocukluğu ve çocukları kalıyor.

Sonra bunu hazmedemeyen cahil ve cani eş o kadının kendisine ihanet bedelini çevresinin de etki ve dolduruşlarıyla kimi zaman şiddet kimi zamanda.

Hiç yaşanmamış bir hayatı.
Cinayetle..
Sonlandırıyor.

Sıkça duyduğumuz yaşanmış hikayeler..
Hiç yabancı gelmiyor değil mi. ?

Peki şimdi soruyorum?
Buna neden olan anne babalara sesleniyorum, bu vebalin altından nasıl kalkacaksınız rahatça hayatınıza devam mı edeceksiniz yoksa vicdan azabıyla yaşayarak mı öleceksiniz??

Sevgiyle kalın.

Emel Araz