Benim duyduklarım ve gördüklerim birleştiğinde dışarı karşı duvarlarımıda örmeye başlarım.

Başkalarının ne söyledikleri değil
benim ne gördüğüm önemlidir hayatta.
Çevremdeki samimiyeti ve samimiyetsizliği hemen algılama duygum gelişmiş durumda şansım da bu yönde şansızlığım ise ikna olma sürecim.

Buna iyi niyet mi dersiniz ? saflık mı? yoksa inanma isteği mi? bilemem….
Bu yıllardır böyle devam eder duygularımı acıtarak vede kanırtarak.

Önemseme duygumdan değer  anlayışından oluşuyor bu durum   sevme, inanma duyguları yerleşince içimde ister istemez deneyimler denetlemeler, sorgulamalar oluşuyor.
bence insanı insan yapanda bu sorgulayan, sorgulanan kişiliklerin gelişmesi.

Düz mantık hiç olamadım olanlara da hayretler içerisinde baktım. Bu ne biçim zeka IQ dedim..
onların yüzeysel mutluluk hislerini anlamaya çalıştım her zaman ama bir türlü başaramadım ,ama anlamayı çok isterdim.

Benim kendime olan sorularım içimde hiç bitmez bir sonraki daha bir sonraki diyerek uzayıp gider.
iyi mi yapıyorum?

Kime göre neye göre?

Bu konudaki cevaplarım çelişkili ve sıkıcı kendimi yormaktan başka bir işe yaramıyor biliyorum mutluluğu da bulamıyorum farkındayım oluruna bırakmak irdelememek olduğu gibi kabul edebilmek belki de anahtarı burada….

Bunlar beni ben yapanlar zoru sevmek özümleyerek ulaşmak bana daha çok yakın, mantıklı geliyor diğerinde insan olduğumu unutuyorum.

Çevreme baktığımda duyarsız amaçsız sadece yüzeysel doyumlar yaşayan bir sürü insan var mutlu da görünüyorlar gibi dışarıdan, etrafa karşı belki de yapmak zorunda kalıyorlar kaçışları seçerek…
Bence hiç doğru değil bu kaçışlar…

Hiçbir zaman mışlarla yaşamayı seçmedim üzerimde hep eğreti durdu bol gelen bir elbise gibi dar gelip ruhumu sıkan bana olmayan kıyafet gibi…!

Burada iyi taraf kendini bulman, kötü taraf ise kendin gibi birini bulamamış olmaktan dolayı yalnızlaşman.

Ben şahsen halimden memnunum çevreme karşı bir sürü maske takacağıma tek yüzümle kendime karşı saygımı yitirmeden yürüyorum.

İnsanları değiştirmekten yoruldum ve de bıraktım artık kendi hallerine böyle daha huzurluyum az öz bana uygun kişiler içerisinde kendi benliğime sahip çıkarak yaşıyorum.

Bu da benim karakterim diyorum geçiyorum hiçbir şey bu kadar kolay olmamalı zor kazanılan her şey kıymetli bir okadarda önemli olduğuna inananlardanım.

Giden gitmiştir kalanlar ise benimdir.
Sevgileri ile var olup yanımda olanlara sonsuz teşekkürlerimi
sunuyorum olmayanlara da selam olsun vede benden uzak olun diyorum…!
Emel Araz