Yüzümü döndüm ayçiçeklerine doğru..

Biraz kırgın yorgun ve solgun..

Vefasızlıktan başka ne gördüm şu hayatta..

Duydum ‘ki beni kitabından silmiş’ sin..

Boşver dert etme bende okumuyorum artık seni..

Ne kaldı ‘ki okuyacak onca vefasızlık anımsanmamaktan başka ..

Sen kendi aleminde bir yol tutmuş yaşıyorsun keyfini..

Beni boş bir kutuya koymuş sanma gelip bakınca orda olacağımı düşünme..

Ben yönümü çevirdim ayçiçeklerine doğru biraz kırgın yorgun ve solgun…

Bırak herşey dağınık kalsın su akar yolunu bulur..

Gücüm kalmadı sabır sabır taşı çatladı..

Dayan diyorum kalp susuyor, beyin konuşuyor, beyin susuyor kalp konuşuyor..

“Artık isyan koptu yüreğimde yeter diye” ..

O seni silmiş kitabından bırak sende okuma bu vefasızı diye..

Bırak boş kalsın yüreğimiz böyle hafifler sancısı bitmeyen çilesi acısı…

Unuttuğun bir şey vardı ben gidersem dönmüyeceğimi..

Şimdi üzülme sen başka alemde ben başka alemde..

Şimdi Yönümüde çevirdim ayçiçeklerine doğru biraz kırgın yorgun ve solgun..

Aslında yüzümü yönümü değil yüreğimi çoktan döndüm ayçiçeklerine doğru…

Hilal Canan Soylu