Harekete geçmek; edebi olarak hepimizin ağzında dolanan ama bir türlü icraate dökemediğimiz durum. Herkesin yaşam planında vazgeçilmez olan ama bir türlü başlanamayan gerçek.
Acaba milli mücadele yıllarında Atatürk, silah arkadaşları ve aziz milletimiz sadece düşünüp harekete geçmese ne olurdu? Bir milli mücadeleden söz edilebilir miydi? Her yerde şanlı milli mücadelemizi okuruz ama büyük taarruzdan önce askerlerimizin nasıl eğitimlerden geçtiğini, taarruz eğitiminin ne denli çetin olduğunu ve kazanmak zorunda olduğumuz bir zaferin şansa bırakılmayacağını hatırlayamayız. Atalarımızın o destanı sadece iman ve heyecan ile yazdığını zannederiz. Halbuki milli mücadele iman ve heyecanın yanında fedakârlık, eğitim, disiplin ve en önemlisi hareketle kazanılmıştır.
Peki zafer kazanılınca bu hareket sona mı erdi? Elbette hayır. İleri görüşlülüğünü tüm dünyaya ispat eden Atatürk’ün spor alanındaki faaliyetleri hep sürdü. 14 Ağustos 1923 yani zaferden henüz bir yıl sonra TBMM’ de açıklanan Bakanlar Kurulu kararı ile beden eğitimi dersleri her kademedeki okul programlarında yer almaya başladı. Müfredata uygun şekilde bu ders haftada en az iki kez yapılacak ve dersi veremeyenler sınıfta kalacaktı. Tarihler 1938’e geldiğinde dünya yine bir ilke şahit oldu. Atatürk, vefat ettiği yıl Beden Terbiyesi Kanunu ile beden eğitimi ve sporu zorunlu devlet politikası haline getirdi. Bu bakımdan, Atatürk dünyada ilk defa beden eğitimini halk için zorunlu kılan ilk devlet adamı oldu.
Her bireyin elbette ki farklı kabiliyetleri vardır. Bugün cumhuriyetimizin çatısı altında okutulan tüm dersler elbette kat’i surette lüzumludur. Ama bir birey vücut bütünlüğü ve sağlığını koruyamazsa değil derslerden yaşamdan dahi keyif alamaz.
Günümüzde maalesef bazen öğrencilerimizin bazen velilerimizin ve bazen de okul idarecilerimizin basit bir ders olarak niteleyebildikleri beden eğitimi, bir zamanlar Atatürk tarafından sınıf geçme dersi olarak görülüyordu. Milli mücadele yıllarında ise vatanı kurtaran ders. Çünkü Atatürk’te biliyordu ki bu necip millet tarih sahnesine çıktığından beri sporla ayrılmaz bir bütündü.
Gazimizin vefatı senesinde, kendisinin fiilende ilgilendiği spora olan katkılarını anmak hepimiz için bir vefa borcuydu. Bu borcu sadece 10 Kasım da değil her daim okuyarak, gelişerek ve en önce spor yaparak ödeyelim. Çünkü kendisi de milleti için bunu isterdi.
Çağdaş dünyaya spor ile de örnek olmak için.
Atamızı saygı ve rahmetle anıyoruz.

Yazar Buğra Çelik.
Editör
Adem SUBAŞI