Her mevsimin kendine has güzellikleri vardır. Kış mevsimi de ebeveynlerin çocuklarıyla birkaç saat kar topu oynayıp eğlendiği bir mevsimdir. Fakat her kim ne kadar oynarsa oynasın, akıbet her zaman soba başında, soğuktan moraran parmakları ısındırmaya çalışarak biter.

Ama bazılarımız ısınmayı hiç düşünmedi bile. Mesela 1921 Aralık kışında.
102 yıl öncesiydi. Düşman Sakarya Savaşı’nda durdurulmuş, ordumuz düşmanı Anadolu’dan söküp atabilmek için hummalı bir çalışmaya girmişti. Ordusunu, kendi yarı aç olduğu halde besleyip yaralı bir kuş misali “Hürriyet” diye çırpınan bu aziz millet yine yollardaydı. İstiklal yolu bu aylarda karlı, pek çetin, geçilmez bir halde Türkün adeta zafere olan imanını ölçüyordu. Biri vardı, bir kadın, bir bacı. Hepimizin bacısı. Kendi aç, ayaklar buz, çene kilitlenmiş. Kendisinin gayrete getirmek için haykırdığı hayvanların çektiği kağnıda; millete özgürlük, düşmana ölüm taşıyordu. Çok sürmedi, olacakları anlamıştı. O mübarek kadının yapması gereken bir seçim vardı. Ya elindeki battaniyeyi kendi üzerine alarak kurtulacak ya da ıslanan mermileri örterek sadece vatan kurtulsun ve gelecek nesiller çocukları ile bu mevsimde kar topu oynasın diye kendini feda edecekti. Soğuk pek çetindi ama iman daha çetindi. Mermiyi örttü bacım. Kendini değil bizi, geleceğimizi seçti. Yaz geldiğinde canını feda ettiği o mermiler, düşmana öfke kusacaktı. Ağustos’ta bataryaların sesleri bize özgürlüğü, düşmana ölümü haykıracaktı.
İşte, 1921 aralık ayının sert ayazında donmuş halde bulunan tarihimizin kahraman kadınlarından Şerife Bacı’yı rahmetle anıyoruz.

Türk kadınının gücü ve cesaretini bir kez daha hatırlıyor ve hatırlatıyoruz. Söz konusu vatanı ve evladı olunca hayatını hiçe sayan kahraman kadınlarımızın olduğu ülkemizde, bugün kadınların önü kesilmeye devam edilip, şiddete uğrayan kadınlar susturulsa da bizler tıpkı tarihteki kahraman kadınlarımızın bıraktığı yerden mücadeleye devam edeceğiz.
Bir annenin mermileri cepheye yetiştirmek için aralık ayında kar soğuğuyla verdiği mücadeleyi, kağnısıyla taşıdığı mermileri evladıyla eş değer tutup, vatanı uğruna canını siper edip donarak ölmeyi göze aldığını unutmayacağız.
Bugünlerde zihinsel engelli bir kadına tecavüzü reva gören vicdansızlar olsa da devletimizin gerekeni yapıyor olması tek tesellimizdir. Bir kadına karşı işlenmiş suç tüm kadınlara karşı işlenmiştir. Öldürülen kadınlarımızla birlikte bizlerden de birer parça toprağa gömülüyor. Bir anneye kalkan el tüm annelere kalkmıştır. Tabi bu olaylar cereyan ederken insanın aklına şu soru geliyor: O kadınlara, o annelere kalkan ellerin sahipleri acaba Şerife bacı kadar cesur muydu?

Yazar
Pervin GÖKSEL

Editörler
Adem SUBAŞI
Buğra ÇELİK