Yine bir kurban bayramı arefesinde

anam’ın mezarına ziyarete gittim.

Bakın neyle karşılaştım.

Anam’ın mezarına yaklaştım, bir mezar başında beş kişi, birisi feryat ediyor çok sesli ağlıyordu. Geçtim anamın mezar ziyaretini duâlarımı, bitirdim.

Dönüşte ağlayan yaşlı teyze sakinleşmiş araçlarına doğru ağır, ağır gidiyorlardı.

Tam onları geçerken Ahmet abi diye biri seslendi döndüm, yıllardır tanıyıp merhabalaştığım Çelebi’li genç bir arkadaş, döndüm hal hatır sorduk yaşlı teyze kayın anasıymış tanıştırdı.

Yaşlı teğze bana oğlum Allah aşkına gitme evimiz yakın bahçede hep birlikte bir çay içelim, benim anlatacaklarım var, içimi boşaltayım dedi.

Genç arkadaşda abi lütfen gidelim dedi.

Onlar kendi araçlarıyla genç arkadaşta benim araca bindi gittik. İki katlı ev çok güzel bir bahçe kamelyada oturduk, çay demlenip gelinceye kadar, yaşlı teyze çok şeyler anlattı.

Yolda damadı olan genç arkadaşda yol boyunca anlattı.

Teyze evladım şairmişin bunları yazda ibret alsınlar. İki oğlum ikide kızım var kızlar kabristanda yanımda olanlar.

Oğullarım babaları ölünce geldiler, ne varsa paylaşıp gittiler,

Kocam öleli dört yıl oldu hastanede yattım.

Yine gelmediler ne var bu zıkkım olası dünya malında, mal için bizlerden geçtiler. Yaşlı teyzenin derdini dinledik, çayımızı içtik, vedalaşırken yavrum bunları hep yaz diye vebâl verdi, kalanıda şiirle anlatmaya çalışalım.

Sil teyzem, şu gözyaşını

Dünya boştur biliyosun

Öptün geldin baş taşını

Dünya boştur biliyorsun

Edenler mutkak’a bulur

Gitmez mal ondanda kalır

Sen kendini yorma nolur

Dünya boştur biliyorsun

Tadanlar pek çok bu derdi

Gözükmüyor dağın, ardı

Çıkar hırsı sarmış yurdu

Dünya boştur biliyosun

Ne hâle gelmiş bu vatan

Mal değildir mal ağlatan

Gafiller özlüyor atan

Dünya boştur biliyosun

Üç günlük dünya burası

Azıyor gönül yarası

Zıkkım olsun mal, parası

Dünya boştur biliyosun

Ödüoğlu içim sızlar

Denenin çoğunu gizler

Âh ulân merhametsizler

Dünya boştur biliyosun.

Sağlıcakla kalın

Ahmet Ulusoy