Değerli okurlar;

Sosyal hizmetler ve aile Bakanlığına bağlı, Saray sevgi evlerinde yaşanan olaylarının ihbar edilmesi üzerine adı geçen kuruma ziyaretde bulunarak iddalar hakkında bilgi almak üzere, Saray Sosyal hizmetler kız yurduna gittim.

Kapıda güvenlik işlemlerinden sonra ziyaretçilere ayrılan yerde beklenmem istendi.
Banklara yöneldim anda güvenliklerin telsizine ‘üzerinde sarı tişört bulunan bir kız kaçtığı” yönünde bir anons geldi ama kimsede bir panik telaş yok.
Ben şaşırdım tabiki bu ilgisiz tavıra..
Tabiki kimin neyine kaybolan kendi çocuklarını olmayınca.
Bu arada belliki kurumda çalışan bir bey içeri girdi güvenlikle selamlaştı.
50 metre yürütmüştüki bir bayan koşturmaca halinde.
Az önce kapıdan giren bey: ” hocam hayırdır nereye gidiyorsun”?
Bayan, “bir kız İntihar girişiminde bulunmuş ve polis alacakmış ona yetişmem lazım”dedi.
Kurum personeli bey gülerek; “hocam ne bu ya her gün biri İntihar ediyor”
O anda kanım dondu.
Dakikalar içerisinde iki üzücü olaya bizzat şahit oluyorum.
Devlet korumaya aldığı çocukları korumadan bu kadar acizmi diye düşünüyorum.
Devlet yetimini, öksüzüsü korumaya alınanı korumalı sosyal Devlet olmanın en büyük gereğidir bu.
Yuvaya gelen kız olsun erkek çocuğu olsun.
O masum çocukların tercihi” ASLA YUVA DEĞİLDİ”
O masum çocuklar istemezmiydi.
Sıcak bir evde anne babası ve kardeşleri ile birlikte yaşamayı tabiki ilk ve tek tercihleri aile ortamında büyümek olurdu.
Bu günahsız sabilerin.
Kimi çocuk annesinin yanlış tercihleri kimi babadan gördüğü şiddet sonucunda masum çocuklar devlet korumasına alınıyor.
Dakikalar içerisinde
Bankda beklemede olan bir bey ile selamlaştık.
Gelin bakın az zamanda neler yaşandı.
Karşımda oturan bey çok tedirgin ve telaşlı bir halde sürekli kolundaki saate sonrada yukardaki binalara bakıyordu.

Bey kendine baktığımı görünce “ağlamaklı bir ses tonu ile kızımı bekliyorum kıyafet falan getirdim ondan dolayı biraz heyecan yaptım”dedi.

Geçmiş olsun dedimki.
Bir kız çocuğu geldi sarıldı babasına her ikiside hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
O anda..
Baba kız ile ilgilenmiyorum fakat tam karşımda olduklarından dolayında.
İster istemez.
Konuştuklarına malesef kulak misafiri oluyorum.
Allah bağışlasın küçük kız babasına annesinin neden gelmediğini sordu.
Baba çalışıyor her halde ondan gelmemiştir dedi.

Bakın minik kız daha neler anlattı.
“Baba ben mutfaktan bıçak aldım kolumu kestim”dedi kolunu gösterdi. Belliki İntihar maksatlı kolunu kesmiş o minnacık yavru Baba kızım sen beni öldüreceksin ben ölürüm yapma böyle şeyler.
Ya damarını kesseydin kan kaybından öldürdün yavrum sakın bir daha yapma dedi.
Baba kızın elini kolunu öpüyor, sarılıyor bağrına basıyor.
Ve diyorki:
“Dua etsinler sana bir şey olmasın.
Senin buraya düşmene neden olan her kim varsa senin göz yaşların onlara zehir olsun.
Allah onları bildiği gibi etsin”dedi.
Küçük kız, “baba burda bir arkadaşım var onunla merdiven boşluğundan kendimiz aşağıya atacağız hastaneye kaldırılırsak ordan kaçarız”
Baba kızına yine tepkiyle: “Sen ne diyorsun kızım sakın aklından geçirme hadi öldünüz yada sakat kaldınız .? ne olur böyle şeyler yapmayın.
“iyide burda iki gün kalsan kafayı yersin”
“Düşünsene ev çok güzel ama evde kızlar bir birine bıçak ile saldırıyor.
Hiç bir şey yapma gelip takılıyorlar çok korkuyorum.”
Baba çocuğum evde görevliler yokmu..?
Var ama onlar seyrediyor hiç bir şey yapmıyor.
Her halde biri bıçaklanırsa ambulansı bir zahmet ararlar.
Önceden Baba kız konuşmasını istemeyerek şahit oldum.
Lakin şimdi pür dikkat dinliyorum.
Kız orda yaşananları anlattıkça babanın yüzünde korku panik artmaya çocuğuna nasihat vermeye çalıştı.
Ama küçük kız çok kararlı ben bundan çıkmazsan kendimi bir yerden ya atarım..
Yada damarlarımı keserim öleceksemde öleyim.
Dedi.
O anda beynim kaynar sular döküldü.
Arayış içinde olan sosyal medyadan sevili bulan annelere, babalara sesleniyorum.
Bakmadığını çocuğu niye peydahladınız o çocukların günahını ne..?
Anne babanın günahının bedelini neden el kadar çocuklar ödüyor..?
Yazıklar olsun sizin gibi anne babalara diyorum.

Bakın bu masum.
Bu melek gibi saf kız daha neler anlattı.
“Buraya 3 kız geldik. Bizi bir sadece oturacak yatak olmayan bir odaya karantina altına aldılar.
5 gün 3 kişi iki koltukta hem oturduk.
Hem uyuduk.
Böyle bir şey düşüne biliyormusun Baba dedi garibim.
Ben insanlığımdan utandım.

O kurumun müdürü yetkileri sizlere yazıklar olsun.
O o çocuklar kendi evlatlarınız olsaydı ne yapardınız.?
Böyle bir eziyeti işkenceyi reva görürmüydünüz?
Çok merak ediyorum.
Hiç bir çocuk yuvada olmak istemez.
Bu çocuklar zaten feleğin sillesini yemiş bari devletin şefkatli kollarında yüzlerini güldürün.
Bir darbede siz vurmayın.
Diyerek ibretli duyduklarımla devam edeyim.
Karantinayı çok zor ve güç koşulda tamamlayan çocuklara banyo ettirilir.
Lakin banyo sonunda kızlara verilen iç çamaşırları kirli yıkanmamış, yırtık eski yok artık diyorum.

“ALLAHDAN KORKMAZ KURUM YETKİLİLERÎ AİLE VE SOSYAL YARDIM BAKANLIĞININ PARASIMI YOK BÜTÇESİMİ YOK”

Elbetteki ilgili bakanlığın parası bütçeside vardır.
Parasal sorun varsa eğer.
Aziz Türk milleti bir kampanya ile Yuvada kalan çocukların tüm ihtiyaçlarını seve seve karşılar.

Kendiside anne olan.
Aile ve sosyal hizmetler Bakanı Derya Yanık hanıma seslenmek istiyorum.
Bakanlığınız bünyesinde öksüz, yetim, muhtaç ve her hangi bir nedenle devlet korumasına alınan çocukların yaşadıkları olaylara seyirci kalmayın.

“YUVALARDA KALAN ÇOCUKLARIN REFAHI ÖNCELİKLE SAĞLANMALI”

YUVADA çocuklar neden intihar ediyor.?
Neden intiharı çare olarak görüyor.?
“SORUŞTURMANIN SAĞLIKLI İLERLEMESİ İÇİN”
Mutlaka:
Yuvada kalan her çocuğun ifadesine başvurulmalı iddaların doğru olup olmadığını araştırılması sağlanmalı yuvada kalan çocuklar ifadesine başvurmadan yapılan denetimler geçersiz sayılmalı diye düşünüyorum.
Yuvada kalan öksüz yetim çocuklara bunları reva görenler tez vakit görevden alınmalı ve haklarında yasal süreç başlatılmalıdır
Yani yuvada erkek olsun.
Kız olsun hiç bir çocuk yukardaki belirttiğim olayları yaşamamalıdır.
O çocuklar geleceğimizdir.
Asla unutulmamalıdır.

Kenan Akçahanoğlu