Gülmek, gülümsemek bulaşıcıdır derler ve de çok doğru söylerler, gülmek insanlığa gönderilen bir mesajdır.

Her ne olursa olsun bu delilik değil başkaldırış, uyanış, uyandırılış, tüm olanlara yapılanlara verilen bir mesaj olarak görüyorum.

Her ne olursa olsun umutla bakmak lazım, eksilere bakmadan artıları katarak bakmalı hayata .

Atılan korku tohumları ,umutsuzluk, teorilere inat sımsıkı sarılabilmeli sevdiklerine ,sahip olduklarına.

Evet geçim çok zorlaştı üç alırken bir alabiliyoruz, bir yere giderken düşünüyoruz her birimiz Ekonomist kesildik mali açık vermemek için.

Bu arada bu durumlara nasıl geldik diye öz eleştirilere giriyormuyuz?Umarım Zamanı gelince seçimlerimizde ,seçici davrandığimızda buluruz doğruları..

Gözümüze, gözümüze sokuluyor her şey bundan da ders almazsak biz adam değil, hiç bir şey olamayız.

Vaatler bir yere kadar ama karın doyurmuyor, bunu da ne güzel anlattılar herbirimize teknik olarak, uygulamalı olarak, ayakta durma savaşını herkes öğrendi fazla zorlanmadan..

Bence bu pandemi çıktığından beri hepimiz sınanmakdayız Tabii farkındaysak…

Önce hastalıklarla ki.!

Hala devam etmekte hızını kesmeden,kayıplara ara vermeden.

Doğanın bizlere isyan edişini görmezden gelişimizi, seller, depremler, yangınlarla bozduğumuz tabiatın dengesini.

Bir sonuç,ders çıkartmamız içindi bunu da pek tınlamadık, çünkü işimize gelmedi rutin hazıra konulmuş ülkenin taşlarını oynatmak .

Arkadan gelen ekonomik koşullar, işsizlik, enflasyon biraz kendimize gelmemizi sağladı değilmi ?

Yazının başında gülmek, gülümsemek demiştim artık neye güleceğimiz bizim tekelimizde…

Varın siz düşünün…?

Sadece Umutsuzluğu atın. Sevgide kalın..
Hayat herşeye rağmen çok güzel..

Emel Araz